Gmina Borzytuchom to miejsce pobytu ludzi od zarania dziejów. Sprzyjało temu ukształtowanie terenu, liczne cieki widne, jeziora i wysoczyzny. Udokumentowano tu istnienie wielu osad i odkryto wiele znalezisk z mezolitu (środkowa epoka kamienia), neolitu (młodsza epoka kamienia zwana również epoką kamienia gładzonego) oraz epoki brązu. Pozostałości po osadach i cmentarzyskach zachowały się w Struszewie, Krosnowie, Niedarzynie i Dąbrówce. Większość miejsc, gdzie ustalono stanowiska archeologiczne jest pod ochroną z przeznaczeniem do penetracji archeologicznej. Bardzo bogaty, już udokumentowany w zabytki i pozostałości, jest wczesny okres żelaza, z którego pochodzą wyjątkowe znaleziska popielic z Niedarzyna i Struszewa.
Miejscowość Borzytuchom po raz pierwszy w źródłach pisanych pojawia się w 1315 roku, choć wiemy na podstawie znalezisk archeologicznych, że osada istniejąca w tej miejscowości ma starszą historię. Dokument lokacyjny dla Borzytuchomia został wystawiony około 1355 r. na prawie chełmińskim, ustalono również zabudowę wsi jako trójkątnoplacowa. Osada posiadała młyn i karczmę oraz 42 zagrody. Powierzchnia pól uprawnych wynosiła 26 łanów (łan mniejszy, chełmiński, nazywany też włóką:1 łan = 30 morg ≈ 17,955 hektara) czyli 466,83ha
Dokumenty lokacyjne wszystkich miejscowości naszej gminy (dla wyjaśnienia: są to wsie na tzw. „starym korzeniu”, czyli wsie istniały wcześniej, zaś dokument lokacyjny je unowocześniał, uwspółcześniał i kształtował organizacyjnie).
Osieki dokument lokacyjny jest z dnia 13.01.1355 r., na prawie chełmińskim, powierzchnia 36 łanów.
Niedarzyno dokument lokacyjny jest z dnia 6.06.1345 r., na prawie chełmińskim, powierzchnia 28 łanów.
Dokumenty dla Osiek i Niedarzyna wystawił kontur z Bytowa Mikołaj von der Frantz stwierdzając, że mają być tak dobrze urządzone jak Borzytuchom, czyli miejscowość ta lokowana była wcześniej.
Chotkowo dokument lokacyjny z 1387 r., na prawie chełmińskim, brak inf. na temat powierzchni.
Dąbrówka dokument lokacyjny z 1355r., na prawie niemieckim, powierzchnia 46 łanów.
Jutrzenka dokument lokacyjny przed 1438 r. ( pierwszy zapis w 1438r.), na prawie niemieckim, powierzchnia 25 łanów.
Struszewo- pierwszy znany dokument lokacyjny z 1438 r., na prawie chełmińskim, powierzchnia 20 łanów.
Krosnowo, dokument lokacyjny z przed 1438r., na prawie niemieckim, powierzchnia 22 łany.
Teren gminy Borzytuchom od najwcześniejszych dziejów był wpisany do Ziemi Bytowskiej i z nią przechodził wszystkie wydarzenia i zmienności historyczne. Do 14 stulecia wchodził w skład klucza tzw tuchomskiego należącego do rodziny Święców. Święcowie w wyniku utraty zaufania Władysława Łokietka zwrócili się pod protektorat Brandenburgii przenosząc tam zwierzchność nad ziemiami Borzytuchomia. Następne lata to kres zmienności pomiędzy władzą Krzyżacką, a następnie książąt pomorskich i Prus. Po zakończeniu działań wojennych w 1945 roku tereny gminy Borzytuchom znalazły się w obrębie Polski. Zamieszkująca tu ludność niemiecka została przesiedlona a jej miejsce zajmowali Polacy. Początkowo zasiedlanie zajmowało się samowolnie, później zaś w sposób zorganizowany, W 1947 roku trafiła tu również ludność pochodzenia ukraińskiego w ramach akcji „Wisła”. Gmina Borzytuchom została ustalona jako obręb administracyjny już w 1945 roku i trwa do dnia dzisiejszego.
